Zygmunt Marek Miszczak

Wróbelek

Wróbel – żwawy, jak iskierka,
Na gałęzi siedząc świerka
Piosnkę śpiewa głosem wielkim:
Nie ma! Nie ma, jak wróbelki!

      Nie ma! Nie ma to, jak wiosna!
      Któż na śpiewie mym się pozna?
      ... Przystanąłem. Słucham ptaszka.
      Taki koncert - to nie fraszka.

By wyśpiewać tak libretto,
Trzeba zgoła być poetą!
Co za słodycz w ptasim alcie!
„Chwalcie wiosnę! Wiosnę chwalcie!”

      Niesie radość i zachwyca;
      Brzmi, jak ptasia obietnica,
      Że zaśpiewa jeszcze głośniej -
      Jeszcze wdzięczniej i radośniej!