Zygmunt Marek Miszczak

Sen Jasia

Zasnął Jasio. Jego dusza
Jest w ramionach Morfeusza.
Jakby jakaś siła obca
Przemieniła życie chłopca

I nastała wokół Jasia
Cisza, niby makiem zasiał.
Mądrym chłopcem Jaś jest zgoła;
Śnią się lekcje Mu i szkoła.

W owej szkole On wszelako
Już nie będzie rozrabiaką:
Już nie nazwie gęsią Zosi;
Za wygłupy swe przeprosi

(Marzył zgoła o tym skrycie
Zatroskany nauczyciel).
Doczekają – moi drodzy -
Zachwyceni pedagodzy,

Że – błysnąwszy intelektem -
Pochwał stanie się obiektem
Ów – powiedzieć nic nie wzbrania -
Wzór dobrego wychowania.

Pewnie macie (Cóż! Niestety...)
Taki zarzut do poety,
Że się dzisiaj nazbyt łudzi?
Cii! Niech Jasia nikt nie budzi...