Zygmunt Marek Miszczak
Podwórkowa przygoda
Pies to zwierzę, które szczeka,
Tudzież warczy na człowieka.
Bryś jest dumą swego pana.
Z tej przyczyny już od rana
Siedzi w budzie całej z desek
I, jak żaden inny piesek
Zasługuje na pieszczoty.
Dobrze jednak wiemy o tym,
Że gdy spotka Bryś intruza,
Zmięknie intruz, jak meduza
I bez wiedzy gospodarzy
Więcej przyjść się nie odważy.
Bryś spod oka na nas zerka.
Gdyby spojrzał do lusterka
Takim wzrokiem, to zwierciadło
Wnet by w drzazgi się rozpadło.
Chociaż dziś jest na łańcuchu,
Ja się boję i w bezruchu
Marzę o tym, żeby psisko
Nie podeszło do mnie blisko.
Choć intencje miałem czyste,
Nawet własny swój tornister
Oddam temu, kto pogłaszcze
Półotwartą Brysia paszczę.
Pies to zwierzę, które szczeka,
Tudzież warczy na człowieka.
Bryś jest dumą swego pana.
Z tej przyczyny już od rana
Siedzi w budzie całej z desek
I, jak żaden inny piesek
Zasługuje na pieszczoty.
Dobrze jednak wiemy o tym,
Że gdy spotka Bryś intruza,
Zmięknie intruz, jak meduza
I bez wiedzy gospodarzy
Więcej przyjść się nie odważy.
Bryś spod oka na nas zerka.
Gdyby spojrzał do lusterka
Takim wzrokiem, to zwierciadło
Wnet by w drzazgi się rozpadło.
Chociaż dziś jest na łańcuchu,
Ja się boję i w bezruchu
Marzę o tym, żeby psisko
Nie podeszło do mnie blisko.
Choć intencje miałem czyste,
Nawet własny swój tornister
Oddam temu, kto pogłaszcze
Półotwartą Brysia paszczę.