Zygmunt Marek Miszczak

Piękny plan Jasia

Tyle bólu… Tyle smutku…
Ktoś zapłakał po cichutku;
Ktoś niedolę dzielnie znosi;
Ktoś dziś o nic już nie prosi…

Jeśli czegoś nie uczynię,
Aby pomóc Ukrainie,
Żal serduszko moje zdławi,
Maksym w nic się nie pobawi;

Nie obetrze łzy spod powiek
Romanowi inny człowiek
I w mym sercu nie zagości
Nic z wcześniejszej mej radości.

… Wiem, co zrobię! Powiem tacie,
Żeby za Nich zmówił pacierz,
Który siłę da Mu taką,
Że pomoże tym chłopakom,

Odda pokój dla rodziny
Z bohaterskiej Ukrainy –
Dla tych miłych kilku osób.
Już ja znajdę na to sposób!

Jeszcze moment, jeszcze chwilka,
A uśmiechnie się Wasylka;
Maksym znajdzie w sobie wolę
Do nauki w polskiej szkole

I mamusia ma kochana
Zrobi obiad dla Romana.
Bardzo dużo na tym świecie
Może zmienić małe dziecię.