Zygmunt Marek Miszczak

Jasio na tropach mądrości

Kto mądrości samej szuka
W starych księgach, białych krukach;
Kto przez jedną choćby chwilę
Pragnął zostać bibliofilem,

Arcydzieła niechaj czyta
I, jak zdarta dawno płyta,
Niech powtarza wciąż od nowa
Najważniejsze, wielkie słowa!

… Wszystko prawda! Twórczym zwie się
Ten, kto światło bliźnim niesie.
Lecz, choć dziwna tkwi potęga
W zakurzonych, grubych księgach,

Co do Jasia stawiam veto!
Jaś nie tylko jest ascetą
I uczonym, co się zowie,
Lecz naraża swoje zdrowie:

Krótko sypia, prawie nie je...
Trzeba tylko mieć nadzieję,
Że się mądrość w Nim obudzi,
Która wiedzie Go do ludzi;

Która innych uszczęśliwi
Tym, co chłopiec w sercu żywi.
Bo jest Piękno, które czeka
W najszczęśliwszych łzach człowieka...