Zygmunt Marek Miszczak
O tym, jak Jasio chciał być dorosłym
Cel stawiając sobie wzniosły,
Aby życie wieść dorosłe,
Jaś do pracy się sposobił,
Lecz od rana nic nie robił.
Czemu bowiem – któż to zgadnie -
Chociaż umiał czytać ładnie,
Gdy dawano mu lekturę,
Właził Jasio w mysią dziurę?
Gdy prosiła mama Jasia:
- Zacznij uczyć się, głuptasie,
Chłopiec kładł się na kanapie
Z pilotami trzema w łapie
I do góry leżąc brzuszkiem,
Z wolna stawał się leniuszkiem.
Cóż poradzić? Sercu chłopca
Chęć do pracy była obca.
Aby życie wieść dorosłe,
Być rolnikiem, sędzią, posłem,
Nie wystarczy – drodzy moi -
W i r t u a l n i e się uznoić,
Ani leżeć na fotelu
W w i r t u a l n i e szczytnym celu,
Bo pragnienie bez ofiary,
To jedynie czcze zamiary.
Cel stawiając sobie wzniosły,
Aby życie wieść dorosłe,
Jaś do pracy się sposobił,
Lecz od rana nic nie robił.
Czemu bowiem – któż to zgadnie -
Chociaż umiał czytać ładnie,
Gdy dawano mu lekturę,
Właził Jasio w mysią dziurę?
Gdy prosiła mama Jasia:
- Zacznij uczyć się, głuptasie,
Chłopiec kładł się na kanapie
Z pilotami trzema w łapie
I do góry leżąc brzuszkiem,
Z wolna stawał się leniuszkiem.
Cóż poradzić? Sercu chłopca
Chęć do pracy była obca.
Aby życie wieść dorosłe,
Być rolnikiem, sędzią, posłem,
Nie wystarczy – drodzy moi -
W i r t u a l n i e się uznoić,
Ani leżeć na fotelu
W w i r t u a l n i e szczytnym celu,
Bo pragnienie bez ofiary,
To jedynie czcze zamiary.