Anna Kaca

Moja babcia

Puk, puk – Babciu, to ja – wnusia !
    Prześlę całus Ci gorący.
Jestem grzeczna, tak jak trusia,
    Jak coś broję, to niechcący !

Z traw zielonych, leśnych kwiatów
    Zrobię wianek na Twą głowę,
Tak Ci Babciu podziękuję,
    Bo wciąż jesteś mym aniołem.

A wieczorem po kolacji,
    Gdy już uśnie dzień za szybą,
Będę śpiewać Ci piosenki,
    O tym, jak nam było miło !

Małą rączkę trzymasz w dłoni,
    Sercem tulisz serce moje...
Stoisz obok, zapatrzona
    W kręte loki na mej głowie...