Hanna Niewiadomska

Pobudka

Czy noc długa, czy też krótka,
rano... czeka nas pobudka.
Choć się wszystkim oczy kleją,
budzik krzyczy: - Precz z pościelą!!!

Ale łóżko wciąż nas trzyma,
wciąga jasiek i pierzyna.
Nogi nam się uginają
i z tapczana wstać nie dają.

Tata jeszcze sen swój goni,
śpi wciąż, chociaż budzik dzwoni.
Piękne słonko go nie kusi,
bo on jeszcze pospać musi.

Mama ze snu budzi dzieci.
- Wstawać! Wstawać! Bo czas leci!
Do przedszkola i do szkoły!
Już się zaczął dzień wesoły!

Czajnik wodę im gotuje,
a rodzinka pochrapuje.
Czemu śpią tak, jak zaklęci?
Czy nie słyszą, co się święci?

Tata przez sen pomrukuje:
- Zaraz z wami tu zbzikuję.
Żono, żono ma kochana...
dziś niedziela jest od rana!