Hanna Niewiadomska

Dżem

Mą spiżarnię na jesieni
w wielki hotel ktoś zamienił.
Na półeczkach jak w pokojach,
śpią przetwory w nocnych strojach.

W starej szafce z boku stoi,
pełen dżemu, szklany słoik.
A w nim cukrem przyprószone,
śpią owoce rozmarzone.

Nos przytula do jabłuszka,
pochrapując przez sen, gruszka.
Delikatna zaś poziomka
tuli buzię do małżonka.

Śpi żółciutka mirabelka,
obok niej śliwka węgierka,
oczy kleją się lubaszce,
która leży przy truskawce.

Agrest prosi swoją mamę,
by włożyła mu pidżamę.
życzy wszystkim: Dobrej nocy
i zamyka śpiące oczy.

Bardzo wiedzieć chce malina,
czy umyła się jeżyna:
– Ona ciągle taka czarna,
u niej coś higiena marna!

Słoik na to aż podskoczył:
Gdzie ty masz, malinko, oczy?
Wszyscy wiedzą, że jeżynka
czarna jest jak kawa z młynka.

Bardzo proszę, skończ te waśnie,
niechaj każdy smacznie zaśnie.
I spokojnie sobie drzemie
w wieloowocowym dżemie.